Dokuma ürünler için olan bir hammadde olarak tanımlanabilir. Ağırlıklı olarak bitkisel, hayvansal ve mineral kaynaklardan elde edilen doğal liflerin yanı sıra çeşitli kimyasal yöntemlerle yapılan lifler de bulunmaktadır.
Pamuk, kapok, keten, kenevir, jüt, kenevir, manila, alfa, sisal ve kakao tozu bitkilerden elde edilen başlıca liflerdir. Yün, tiftik, deve kılı, kaşmir, lama, tutu alpaka ve ipek, hayvansal kökenli doğal liflerdir. Asbestten yapılmış tek doğal elyaftır ve ısıya dayanıklı bir malzemedir.
İki tip lif vardır; partiler halinde kısa lifler ve uzunluklarına göre sürekli kesilmemiş lifler. Kısa liflerde her lif yaklaşık bir santimetredir. Pamuk ve yün bu türdendir. Sürekli liflerde lifler çok uzundur. Bu tür lifler, ipek ve doğal liflerdeki belirli kimyasal lifleri içerir. Kimyasal lif kısa kesilebilir ve yün veya pamuk gibi sabitlenebilmektedir.
Elyaf kalitesini etkileyen en önemli özellikler ise parlaklığı, inceliği, mukavemet direnci, esneklik, ısı iletkenliği, nem çekme özelliği ve su çekme özelliği ayrıca küflenme gibi ve ısı etkisi en önemlisi ise bo yanma yatkınlığı ve eğirme kabiliyeti belirlemektedir.
Uzun elyaf kullanımı gibi yöntemlerle istenilen parlaklıkta dokunabilen çeşitli kimyasal elyaflar üretilebilir. İnce liflerden yapılan kumaşlar daha yumuşaktır ve dikilmesi çok daha kolaydır.
